Νηπιαγωγείο, το πρώτο σχολείο

Με πόση αγάπη και τρυφερότητα θυμάμαι ακόμη το νηπιαγωγείο μου. Το χώρο που παίζαμε, την αυλή, κάποια παιχνίδια... Θυμάμαι όμως και τη φροντίδα, την αγάπη και την τρυφερότητα των δασκάλων. Θυμάμαι ότι ποτέ δεν ένιωσα ανασφάλεια ή στεναχώρια σ' εκείνο το χώρο. Ήταν όμορφα ... και νομίζω ότι τα τρυφερά αυτά χρόνια γίνονται όμορφα όταν οι δασκάλες θεωρούν λειτούργημα αυτό που κάνουν και δεν διεκπεραιώνουν απλά μια εργασία. Δεν στέκονται σε πιθανές πρακτικές δυσκολίες και σε καμία περίπτωση δεν λειτουργούν εις βάρος των μικρών αυτών παιδιών.

Οι νηπιαγωγοί έχουν να διαχειριστούν τρυφερές ψυχές και να δώσουν στα παιδάκια τα πρώτα τους σχολικά ερεθίσματα.
Προσωπικά δεν απαιτώ, ούτε προσδοκώ, να μάθει το παιδί μου στο νηπιαγωγείο να γράφει και να διαβάζει. Θέλω όμως, να μάθει να λειτουργεί ως μέλος μιας άλλης ομάδας εκτός της οικογένειας, την οποία θα αγαπά και θα σέβεται, να μάθει να επικοινωνεί αποτελεσματικά με τα άλλα παιδιά, να διεκδικεί το δίκιο, να συνυπάρχει αρμονικά. Να αποκτήσει όμορφες εμπειρίες μέσα από την ομαδικότητα, τη συνεργασία και τη δημιουργικότητα. Θέλω να κάνει φιλίες, να γελάσει και να μάθει παίζοντας. Βασικός στόχος και αποτέλεσμα των όσων μαθαίνει ένα παιδί στο νηπιαγωγείο είναι η ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησης του παιδιού. Και για να επιτευχθούν όλα τα παραπάνω πρέπει να γίνονται "με ψυχή".

Η σημερινή κατάσταση στα νηπιαγωγεία είναι συχνά απογοητευτική και δεν ανταποκρίνεται σ' αυτό που η πληθώρα, τουλάχιστον, των γονιών επιθυμεί για τα παιδιά του. Ευτυχώς υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και αυτό είναι μεγάλη παρηγοριά. Ποτέ δεν πίστευα ότι πιθανά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί με την Πολιτεία ή την τοπική αυτοδιοίκηση θα είχαν αντίκτυπο στα παιδιά. Σε αυτά τα παιδιά που στο πρόσωπο των δασκάλων τους περιμένουν να βρουν τον άνθρωπο που θα τους δώσει τη γνώση, τη φροντίδα και την προσοχή έξω από το σπίτι τους.

Είναι τύχη να δουλεύεις με παιδιά. Είναι από μόνο του πηγή ζωής και ελπίδας. Ας σκεφτούν διπλά λοιπόν όσοι και όσες έχουν αυτό το προνόμιο. Ας συνειδητοποιήσουν ότι έχουν την ευλογία να περνούν τη μέρα τους με το "μέλλον" και ας επικεντρωθούν στην ουσία, μένοντας μακριά από προσωπικές διαφορές και γραφειοκρατικές διαφωνίες.
Πόσο πολύ θα ήθελα το γραφείο μου να ήταν μια σχολική τάξη, το κουδούνισμα των τηλεφώνων που ακούω να ήταν το σχολικό κουδούνι και ο χώρος που κάνω το ολιγόλεπτό μου διάλειμμα να ήταν μια αυλή...