Παιδικές αγάπες

Να που ήρθε η ώρα να διανύσουμε κι εμείς σαν προνηπιάκια την περίοδο που εκφράζουμε τα αισθήματά μας για το αντίθετο φύλο! Το παιδάκι μου έχει αρχίσει να μου λέει ποιος αγαπάει ποιον στην τάξη και άλλα σχετικά γύρω από αυτό το θέμα.

Είναι τόσο ωραίο να βλέπεις αυτά τα μικρά πλασματάκια να ανακαλύπτουν νέα, πρωτόγνωρα συναισθήματα και το κυριότερο για εμένα να τα εκφράζουν και να τα μοιράζονται με τους γονείς τους.

Χθες μου είπε ότι έχει μια απορία και θέλει να τη συζητήσουμε! Πως ένας άντρας βρίσκει μια γυναίκα και πως μια γυναίκα βρίσκει έναν άντρα για να κάνουν οικογένεια. Του είπα λοιπόν ότι οι άνθρωποι επιλέγουν κάποιον που αγαπάνε και τους αγαπάει, κάποιον που τους ταιριάζει σαν άνθρωπος, κάποιος που τους κάνει να νιώθουν όμορφα, που έχουν παρόμοιες συνήθειες και περνάνε όμορφα μαζί. Επιλέγουν λοιπόν να ζήσουν μαζί και να παντρευτούν, να κάνουν οικογένεια και αν θέλουν και παιδάκια. Μου απάντησε τότε ότι κι εκείνος θα κάνει το ίδιο όταν μεγαλώσει και γέλασε πονηρά. Ίσως να νιώθει ότι κάνοντας τέτοιες σκέψεις και συζητώντας τις γίνεται πιο μεγάλος και αυτό τον κάνει περήφανο! 

Σίγουρα είναι πάρα πολύ νωρίς για όλα αυτά αν κρίνουμε από την ηλικία για την οποία μιλάμε, με συγκινεί όμως να βλέπω το παιδάκι μου να σκέφτεται έτσι, να μεγαλώνει, να προβληματίζεται, να ωριμάζει...

Θεωρώ ότι είναι σοβαρή υπόθεση αυτά τα πρωτόγνωρα συναισθήματα των παιδιών. Μπορεί να ακούγεται σε κάποιους αστείο αλλά δε νομίζω ότι είναι.

Υπάρχουν δηλαδή δύο επιλογές: η επιλογή του γονιού να γελάσει και να αδιαφορήσει όταν έρθει το παιδί του που είναι 5 χρονών και του πει ότι συμπαθεί και αγαπάει μια συμμαθήτριά του, ή να κάνει μια πολύ όμορφη συζήτηση μαζί του εξηγώντας ότι αυτά τα συναισθήματα δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε και είναι απόλυτα φυσιολογικά. Το παιδί έτσι αισθάνεται ότι υπάρχει ανοιχτή και ελεύθερη επικοινωνία με τους γονείς, οι οποίοι δεν θα τον κρίνουν για τίποτα απ' αυτά που νιώθει. Να αντιληφθεί δηλαδή ότι όλα τα συναισθήματα είναι ανθρώπινα και πρέπει να τα εκφράζουμε. Αντιλαμβάνεται επίσης, ότι τα συναισθήματα που νιώθει δεν τα υποτιμά κανείς και έχουν αξία. Και αυτό είναι σημαντικό, έστω και αν πρόκειται για κάτι περαστικό σ' αυτές τις ηλικίες.

Το παιδί νιώθει το συναίσθημα της αγάπης και ενδεχομένως και της αφοσίωσης για κάποιο πρόσωπο εκτός της οικογένειάς του. Αυτό κατ' επέκταση νομίζω ότι το κάνει να νιώθει όμορφα για τον εαυτό του και να έχει αυτοεκτίμηση. Και τι σπουδαίο όπλο για τη μετέπειτα ζωή του είναι αυτό... Ας το σκεφτούμε ξανά λοιπόν την επόμενη φορά που τα παιδιά θα θελήσουν να μας κάνουν μια τέτοια συζήτηση και ας μην το προσπεράσουμε επιπόλαια..